Kembali ke Bali: februari 2012

vrijdag 24 februari 2012

Nog 2 weken

Jullie zullen zeker denken we horen niets meer uit Bali, geen nieuws is goed nieuws !!

Hier is alles nog super, mooi weer dus lekker genieten, veel in het zwembad, Robert die s'morgens naar het centrum rijdt waar hij zijn klappeke doet, nadien eten dutje doet, zwemmen en hier bij ons in het straatje aan het strand gaat kletsen, ik wat lezen, studeren moet natuurlijk ook gebeuren en wat op de laptop, meer moet dat niet zijn.

Ik ben nu aan mijn 45ste boek bezig dus heb heel wat gelezen deze keer, dus de e-reader brengt zijn geld goed op.

We vervelen ons hoegenaamd nog niet dus dat is het voornaamste, maar aan alle mooie liedjes komt ook een eind en dat is vandaag 2 weken het geval op vrijdag 9 maart vliegen we terug naar België waar we dan zaterdag rond 7 uur s' morgens aankomen.

We gaan weer terug met de trein naar Roosendaal waar onze Frank ons hopelijk komt ophalen met onze dikke jassen erbij want die zullen we zeker en vast nodig hebben.

Vandaag naar de laatste Indonesische les in de Bib want volgende week vrijdag zijn we uitgenodigd voor een ceremonie van tandvijlen, deze ceremonie die heb ik nog nooit gezien dus was wel erg blij dat we dit kunnen gaan meemaken.

De andere Indonesische les dat is nog 2 maal en dan hebben we 6 maanden vakantie, dat kunnen niet veel studenten zeggen héé.

Zondag hebben we hier een groot verjaardagsfeest, de eigenares Susie wordt dan 60 jaar, er zijn vele mensen uitgenodigd, zal een fijne avond worden denk ik, we worden om 18.00 verwacht voor snackjes en drank, rond 18.30 volgen er Balinese dansen waar ze hier al weken aan het voorbereiden zijn, om 19.30 dan het buffet, ook komt er een live band, er zal naast het restaurant een tent neer gezet worden, dus die foto's en verslag volgen volgende week.

Gisteren hebben vrienden ons een bezoek komen brengen, ze logeren in Sanur dus een eindje rijden, een drietal uren toch wel, we hadden een fijne dag, het weer was prachtig heel de dag volop zonneschijn dus we verbleven veel in het zwembad.

Plotseling kwam Susie met een paar jongens van de staff naar het zwembad ze begonnen spontaan te zien, Tom met de tamtam en ze waren vertrokken voor een aantal songs die ze ook bij Susie haar verjaardagsfeestje gaan zingen, ééntje liedje noemde " Sabar " wat geduld betekend wat ze ermee willen zeggen dat weet ik niet !!!

De laatste inkopen hebben we vandaag gedaan want de laatste week willen we niet te veel meer te doen hebben dan zwemmen, natuurlijk moeten we ook dan inpakken hetgeen hier moet blijven en wat we mee terug naar huis moeten nemen.

We zouden ook nog graag volgende week nog eens naar de warme bronnen en de Boeddhistische tempel gaan in Banjar, dat is niet zo ver van hier, is het nu deze keer niet zal het voor de volgende keer zijn.

Zo zijn jullie weer even op de hoogte dat alles hier goed gaat met ons.

Groetjes Rita & Robert

Aan het strand van Lovina

Ze verkopen halskettingetjes op het strand

Allen op de foto

Sarong verkoopster

Ook de mannen verkopen allerlei

Traditionele warung aan het strand

Kadek onze massage dame

Iluh verkoopt snackjes op het strand

Na een hevige regenbui

Dit meisje op Robert zijn motor

Melamun zangers aan het zwembad
De volledige reeks via deze link
http://fotoalbum.seniorennet.be/Rirobear/14_aan_het_strand_van_lovina

dinsdag 14 februari 2012

Foto's van Kuningan in Banyualit

Made aan het offeren

Blij gezicht

Iluh een sarong verkoopster

Iluh onze massage dame

Iluh ook een sarong verkoopster

Komang en Putu, zij is dienster in het hotel

Nyoman de manager van het hotel

Komang en Nyoman

Gede de tuinman

De kindjes van de vrouwen

Vader en dochter

                                          De volledige reeks is te zien via deze link
                           http://fotoalbum.seniorennet.be/Rirobear/13_kuningan_bali

Kuningan in Banyualit

Hallo iedereen,

Zaterdag was het Kuningan hier, dit is 10 dagen na Galungan, bij deze ceremonie nemen de Balinezen afscheid van al de bezoekende goden en geesten van de voorouders, iets wat zeer nauwkeurig moet uitgevoerd worden wil men niet de rest van het jaar geplaagd blijven door spokende achterblijvers !

Het is op deze KUNINGAN-dag (kuning = geel), dat je in alle straten op Bali families ziet rijden op hun motorfietsjes: papa voorop in wit vest met een mooie goudgele saput over zijn sarong, mama achterop in amazonezit in een mooie kebaya en met zilveren offerschalen, en één of meerdere kleintjes geklemd tussen de groten.

Kuningan ontleend zijn naam aan de speciale aanbiedingen van gele rijst, of 'nasi Kuning', dit is gemaakt door rijst die gekleurd is met kurkuma. Deze worden aangeboden aan de voorouders en goden, om hen tevreden te stellen en hen gelukkig te houden.

Kuningan is meer een prive-aangelegenheid, de meeste festivals in Bali hebben een openbaar karakter en bestaan uit optochten en ceremonies die worden gevierd met pracht en praal. Echter, Kuningan is een evenement dat zeer ingetogen gevierd wordt door de Balinezen in hun familie tempel en in de huizen. Elke Balinees gaat naar zijn geboorteplaats voor de viering van het feest van Kuningan .

Religieuze ceremonies worden uitgevoerd voor de middag, waar mensen bidden voor innerlijke vrede en de bescherming en ook uiten ze hun dankbaarheid voor Gods zegen. Met Kuningan in Bali wordt daadwerkelijk het einde gevierd van een reeks feestelijke rituelen, wanneer de vergoddelijkte voorouders terug naar de hemel gaan..

Daarom is het een tijd om bij elkaar op bezoek te gaan.

De bamboe stok "Penjor" genoemd, die is gebouwd voor de ingang van elk huis sinds een dag voor Galungan wordt opnieuw ingericht de witte kleding wordt vervangen door de gele kleding, het symbool van de welvaart.

s'Morgens was het al een hele bedrijvigheid hier in het hotel, de mensen die hier werken komen ook allemaal offeren aan de tempels hier in het hotel, natuurlijk kregen we hier ook weer fruit en zoetigheden.

Nu hebben ik al zoveel foto's van Galungan en Kuningan maar nog nooit van de tempel hier achter in ons straatje waar de dames gaan offeren die we kennen, eigenlijk kent Robert ze beter want hij gaat elke namiddag aan het strand wat kletsen met de mannen en vrouwen die daar sarongs en armbandjes verkopen.

Hij had afgesproken dat hij zaterdag voormiddag naar de tempel kwam om de dames te fotograferen in hun mooie kledij, nog tijdens ons ontbijt zagen we al verschillende vrouwen met hun echtgenotes op de brommer voorbij rijden.

Na het eten is Robert naar daar gereden, de vrouwen kwamen gelukkig niet allemaal te samen zodat hij tijd had om hun en de kindjes te fotograferen, we hebben hun de foto's beloofd dus die gaan we volgende week laten afprinten voor hun.

Robert kreeg van iedereen fruit en lekkere cakjes, ik denk dat we de volgende weken geen fruit meer moeten kopen, ook kregen we nog sirsak .

De verzamelvrucht van de zuurzak is licht afgeplat, peervormig en vaak gekromd, ze worden tot 20 x 35 cm groot en 6 kg zwaar. De donkergroene, wittig-groen gespikkelde schil vertoont een ruitjespatroon ieder ruitje draagt een zachte tot 1 cm lange kegelvormige, gebogen stekel. Het vruchtvlees is sneeuwwit, volrijp zeer zacht, vezelig-pappig, sappig en zoetzuur van smaak. De vruchten bevatten vele 1 x 2 cm grote zaden, de zuurzak wordt vaak gebruikt om frisdrank te maken, ook wel Durian Balando of Durian Belanda ("Nederlandse Doerian") genoemd, waarschijnlijk omdat de Nederlanders de zoete zuurzak wel lekker vonden (in tegenstelling tot de "stinkende" echte doerian).

De laatste dagen is het hier weer heel warm, dus we vertoeven veel in het zwembad dat nu weer heel warm in de namiddag, ik hoor Marian al zeggen Rita is weer blij met het badwater hahaha.

Ik weet het niet maar het lijkt of het regenseizoen stilaan voorbij is, als het in de namiddag of avond eens regent daar heb ik zo geen problemen mee, maar van s' morgens dat vind ik nog zo fijn.

We doen het hier rustig aan en waarschijnlijk deze week nog eens op toer met de motor maar dan horen jullie het wel weer.

Groetjes Rita & Robert

donderdag 9 februari 2012

Foto's tripje Sambangan village " Shanti "

Het meisje gaf ons de informatie

Hoe lief zeg

Prachtig vergezicht

Zich vanuit het restaurant

De vrouw droeg 40 kg zand op haar hoofd

Heel mooi deze orchideeën

De kindjes van de vrouwen

Leuk gezichtje

Blij dat ik dat niet moet dragen
De link naar al de foto's
http://fotoalbum.seniorennet.be/Rirobear/12_tripje_sambangan_shanti/

Nog één maand

We beginnen aan onze laatste maand Bali van deze keer. Soms denken we dat het nog geen 5 maanden zijn maar een blik op de kalender geeft aan 10 februari dus op 10 maart komen we in Schiphol terug aan.

We gaan van deze laatste maand nog goed genieten, doen we anders ook natuurlijk.

Door omstandigheden was het maandag geen Indonesische les die werd verschoven naar dinsdag, aangezien we nog wat tripjes op onze verlanglijst hadden staan zijn we er die morgen op uit getrokken.

Het weer was prachtig dus we wilde wel eens zien hoe dat rustgevend plaatsje in Sambangan waar Shanti (vrede) hotel zich bevond eruit zag, we hadden al van veel mensen gehoord dat je daar heel mooie vergezichten had.

Waar we een paar weken geleden naar het huwelijk zijn geweest van Komang daar is het in de nabijheid.

Dus langs dezelfde weg weer er naartoe, nu merkten we pas hoe stijl het toch is met de motor en hoe slecht sommige bergwegen daar toch zijn, Robert probeerde zo veel mogelijk de putten te ontwijken maar dat lukte niet altijd zodat ik soms wel eens wat omhoog ging en oeps mijn helm tegen zijne botste.

Na een 30 minuten rijden kwamen aan haar huis, natuurlijk Robert draaide in en maar toeteren, we dachten ze is thuis omdat ze s' morgens niet in het hotel was, er kwam direct een meisje aangelopen ze wist direct wie we waren dus Komang werd geroepen, ze was aan het wassen, dus ook hier in Bali maandag wasdag.

Ze bood ons direct koffie of thee aan maar we hadden juist ontbeten in het hotel, na wat te hebben gepraat en iedereen te hebben begroet zijn we verder gereden.

Langs kleine weggetjes waar iedereen ons begroete waren we er zelfs voorbij gereden, dus maar terug gedraaid en ineens binnen gereden, van waar ze kwamen weet ik niet maar ze kwamen van overal te voorschijn, we werden naar een mooi paviljoentje gebracht waar je kon ontbijten of gewoon maar zitten met een drankje en genieten van de mooie natuur daar.

In de verte zagen we ook een waterval daar kon je ook zwemmen vertelde het meisje ons, ook trekkingen kon je daar doen, ik zie mij dat nog niet zo snel doen, ook Robert niet maar het is prachtig want onze buren hebben het gedaan een echte aanrader vertelde ze ons later.

We hebben in het restaurant gezeten, natuurlijk iets gedronken terwijl er een rustgevend muziekje speelde zo konden we genieten van de mooie uitzichten, naar de twee villa's zijn we niet gaan zien, we zitten hier heel goed in Hotel Melamun.

Ze waren nog een restaurant en een andere huis aan het bijbouwen, ik weet niet voor wie of wat want er zijn geen toeristen te zien, hier nog een mooi voorbeeld van werkende vrouwen, ze kwamen aan en af gelopen met zakken zand op hun hoofd waar de mannen dan cement van maken, ik zou de rollen omkeren maar ja, ik vroeg aan de vrouwen hoeveel kilo het was zo een zak toch wel rond de 40 kg.

Terwijl we daar zaten hebben ze vele zakken naar beneden gedragen, sommige op hun blote voeten andere op teen sleffers, gelukkig ben ik in België geboren en niet hier.

We hebben mooie natuur foto's gemaakt daar, daarna terug naar huis, ja het hotel is nog een maandje onze thuis dan is het terug in België onze thuis.

Toen we voorbij Komang reden was het een heel getoeter van Robert, na de middag was ze terug aan het werk in het hotel als dienster.

De laatste dagen is het weer prachtig weer, ik weet niet of het regenseizoen al voorbij is normaal niet maar regen of geen regen we genieten er hier toch van.

Ik ben al aan mijn 40ste boek bezig dus zoals je ziet ik verveel me niet, tussen in zwemmen en Robert doet zijn dagelijks praatje aan het strand, s' morgens in het centrum in de namiddag hier aan het strand, hij gaat gewoonlijk s'avonds na het eten nog zwemmen, ik niet dan vind ik het al wat te fris 28 gr, wat het in België gaat geven voor mij is zoals gewoonlijk kou lijden !!!

Groetjes en tot het volgend verslagje

Rita & Robert