Nog één maand

We beginnen aan onze laatste maand Bali van deze keer. Soms denken we dat het nog geen 5 maanden zijn maar een blik op de kalender geeft aan 10 februari dus op 10 maart komen we in Schiphol terug aan.

We gaan van deze laatste maand nog goed genieten, doen we anders ook natuurlijk.

Door omstandigheden was het maandag geen Indonesische les die werd verschoven naar dinsdag, aangezien we nog wat tripjes op onze verlanglijst hadden staan zijn we er die morgen op uit getrokken.

Het weer was prachtig dus we wilde wel eens zien hoe dat rustgevend plaatsje in Sambangan waar Shanti (vrede) hotel zich bevond eruit zag, we hadden al van veel mensen gehoord dat je daar heel mooie vergezichten had.

Waar we een paar weken geleden naar het huwelijk zijn geweest van Komang daar is het in de nabijheid.

Dus langs dezelfde weg weer er naartoe, nu merkten we pas hoe stijl het toch is met de motor en hoe slecht sommige bergwegen daar toch zijn, Robert probeerde zo veel mogelijk de putten te ontwijken maar dat lukte niet altijd zodat ik soms wel eens wat omhoog ging en oeps mijn helm tegen zijne botste.

Na een 30 minuten rijden kwamen aan haar huis, natuurlijk Robert draaide in en maar toeteren, we dachten ze is thuis omdat ze s' morgens niet in het hotel was, er kwam direct een meisje aangelopen ze wist direct wie we waren dus Komang werd geroepen, ze was aan het wassen, dus ook hier in Bali maandag wasdag.

Ze bood ons direct koffie of thee aan maar we hadden juist ontbeten in het hotel, na wat te hebben gepraat en iedereen te hebben begroet zijn we verder gereden.

Langs kleine weggetjes waar iedereen ons begroete waren we er zelfs voorbij gereden, dus maar terug gedraaid en ineens binnen gereden, van waar ze kwamen weet ik niet maar ze kwamen van overal te voorschijn, we werden naar een mooi paviljoentje gebracht waar je kon ontbijten of gewoon maar zitten met een drankje en genieten van de mooie natuur daar.

In de verte zagen we ook een waterval daar kon je ook zwemmen vertelde het meisje ons, ook trekkingen kon je daar doen, ik zie mij dat nog niet zo snel doen, ook Robert niet maar het is prachtig want onze buren hebben het gedaan een echte aanrader vertelde ze ons later.

We hebben in het restaurant gezeten, natuurlijk iets gedronken terwijl er een rustgevend muziekje speelde zo konden we genieten van de mooie uitzichten, naar de twee villa's zijn we niet gaan zien, we zitten hier heel goed in Hotel Melamun.

Ze waren nog een restaurant en een andere huis aan het bijbouwen, ik weet niet voor wie of wat want er zijn geen toeristen te zien, hier nog een mooi voorbeeld van werkende vrouwen, ze kwamen aan en af gelopen met zakken zand op hun hoofd waar de mannen dan cement van maken, ik zou de rollen omkeren maar ja, ik vroeg aan de vrouwen hoeveel kilo het was zo een zak toch wel rond de 40 kg.

Terwijl we daar zaten hebben ze vele zakken naar beneden gedragen, sommige op hun blote voeten andere op teen sleffers, gelukkig ben ik in België geboren en niet hier.

We hebben mooie natuur foto's gemaakt daar, daarna terug naar huis, ja het hotel is nog een maandje onze thuis dan is het terug in België onze thuis.

Toen we voorbij Komang reden was het een heel getoeter van Robert, na de middag was ze terug aan het werk in het hotel als dienster.

De laatste dagen is het weer prachtig weer, ik weet niet of het regenseizoen al voorbij is normaal niet maar regen of geen regen we genieten er hier toch van.

Ik ben al aan mijn 40ste boek bezig dus zoals je ziet ik verveel me niet, tussen in zwemmen en Robert  doet zijn dagelijks praatje aan het strand, s' morgens in het centrum in de namiddag hier aan het strand, hij gaat gewoonlijk s'avonds na het eten nog zwemmen, ik niet dan vind ik het al wat te fris 28 gr, wat het in België gaat geven voor mij is zoals gewoonlijk kou lijden !!!

Groetjes en tot het volgend verslagje

Rita & Robert